Een hectische start

Ik ben pas bijna 3 weken aan het werk hier in Johannesburg, maar ik heb nu al verschrikkelijk veel meegemaakt en gezien. Ook heel veel dingen die ik in Nederland nog nooit had gezien, dus het is weer tijd voor een update.

De donderdag in mijn eerste week heb ik mijn eerste schotwond gezien. Jingle bells klonk over de intercom dus we moesten met zijn allen naar de shockroom. Daar werd een man op een stretcher binnengereden, met een spoor van bloed achter hem aan door het ziekenhuis. De man was in zijn achterhoofd geschoten en bloedde hevig vanuit zijn hersenen. We hebben hem helaas niet kunnen redden.

De vrijdag in de eerste week had ik mijn eerste nachtdienst. Ik heb in deze dienst mijn eerste lumbaalpunctie (ruggenprik om hersenvloeistof te kunnen aftappen) gedaan. Dit wordt hier vrij vaak gedaan om bijvoorbeeld een tuberculose meningitis (hersenvliesontsteking) uit te sluiten. Om te bepalen of de druk in de hersenen hiervoor niet te hoog is, doen we dan eerst een echo van de oogzenuw. Als de diameter te groot is, doen we ook nog een CT-scan voordat we de punctie doen. Ondertussen heb ik meerdere puncties gedaan.

Gedurende de nacht heb ik samen met mijn collega nog heel veel gezien. Een patiënt met een acuut myocardinfarct (hartinfarct) die we hebben getrombolyseerd. PCI (dotterbehandeling) is hier niet altijd mogelijk en dus is dit het alternatief. Daarna beviel een vrouw die nog maar 23 weken zwanger was en moesten wij het premature kindje reanimeren. We hebben het kindje niet kunnen redden. Gelijk toen ik terugkwam in de ruimte waar de “oranje” patiënten liggen werd ik geroepen omdat een patiënt gestopt was met ademen. Deze patiënt moest ook gereanimeerd worden, waarmee wij hem twee keer heel kort terug hebben kunnen krijgen, maar uiteindelijk hebben wij besloten om de reanimatie te stoppen.  Als laatste kwam er nog een patiënt binnen met ademhalingsproblemen en die heb ik samen met mijn collega geïntubeerd en over laten brengen naar de Intensive Care.

Er komen hier vrij veel steekwonden binnen, de eerste die ik zag was al gezien door een collega gelukkig. Hij had een mes in zijn voorhoofd zitten en lag te wachten op vervoer naar een ander ziekenhuis waar ze Neurochirurgie doen. Een ander had een mes 2mm onder zijn rechter oog zitten, maar was nog helemaal bij bewustzijn, kon zijn oog nog bewegen en kon ook nog prima zien. Andere steekwonden die ik heb gezien zijn onder andere in de bil, maar ook een patiënt met 6 steekwonden in zijn nek. Mijn patiënt was overvallen en daarbij in zijn rug gestoken, net boven zijn schouderblad. Hij had hierdoor een  pneumothorax (ingeklapte long) opgelopen en moest dus een thoraxdrain (een drain in de borstkas) krijgen. Die heb ik geplaatst en het is ook niet bij deze ene drain gebleven.

Ik heb nog veel meer gezien en gedaan, maar het is teveel om allemaal in detail te beschrijven. Ik leer in ieder geval heel veel hier en ik moet ook heel hard mijn best doen om zo snel mogelijk alles bij te leren. Gisteren had ik mijn eerste vrije dag sinds ik begonnen ben en aankomend weekend ben ik voor het eerst ook vrij. Maar eerst vanavond nog een nachtdienst.

Andrew en ik gaan begin januari dan eindelijk samenwonen en we hebben er heel veel zin in! :-) 

Ik zal binnenkort eens wat foto’s maken van het ziekenhuis zodat jullie kunnen zien waar ik werk.

Liefs, Shelley